Ответ:

КЎНГИЛ ҲАҚИДА ЎЙ

Исмим Ўткир менинг…

Олтмиш уч йилки…

Кўнглим на осмону,

На-да кошона…

Унга келганларки,

Бари нафсона —

Ҳолинг надир демас,

Дегай бер яна…

Нима берай ахир,

Нимам бор менинг…

Ярадор дилимда минг битта алам.

Бетоқат юрагим — акаси мунгнинг,

Қўрқитар тез чопиб —

Демас, нима ғам…

Нима берай ахир,

Бериб бўлдим-ку,

Меҳрни, меҳнатни, барча эъзозни.

Ўзимга келганда

Тўлиб толдим-ку…

Тополмай қолдим-ку дилдош,

Ҳамрозни…

Ахир оға-иним, болам, дўстларим,

Узоқ-яқинларим ва шогирдларим

Имкони борича — бу гавҳарларни —

Қизғонмай тарқатдим — қолмади

Қарзим…

Аммо арзим бордир

Ёлғиз худога…

Ўша туйғуларим майсаси ўссин.

Отам суянган

Ўша асо ҳам

Улкан дарахт бўлиб

Яшнасин, кулсин.

Ва ўша дарахтда

Ўткир Раҳматки,

Онамнинг овозин эшита олсам:

“Тушақол дилпорам,

Қатлама пишди…

Ўзингнинг қадрингга

Ета қол болам…”

Исмим Ўткир

Менинг,

Олтмиш уч йилки,

Кўнгил осмонида

Чақнар туйғулар,

Улар на-да гуллар,

На-да оҳулар,

На-да аччиқ қайғу,

На-да кулгулар…

Эсласам севгимнинг

Анор юзлари,

Менга қараб турган

Шаҳло кўзлари,

Лабимда титраган

Хуштаъм сўзлари,

Бағримда гулдурос

Солади бирдан.

Яшармоқ истайман

Яна қайтадан,

Қайтгим келар менинг

Улкан дарахтга.

Отам паноҳига,

Онам меҳрига.

Севгимнинг кўзидан

Таралган бахтга!..

Қайтгим келар менинг

Кошки яна бир…

Яна бир…

Яна бир марта…