• Мои ответы
  • Мои вопросы
karrel 4 года назад

Ответ:

Әңгіме Салықсалғанның табиғатын бейнелеуден басталып, осы өңірде тұрып, тіршілік етіп жатқан ауылдың өмірімен жалғасады. «Шілденің ортасы болса да, бұл жер қоңыр салқын, бұлтсыз күндері тамылжыған тамаша мезгіл басталушы еді. Не ыстық емес, не суық емес жайлаудың жаймашуақ сәтінде төбеңнен көкпеңбек болып төңкеріліп тұрар аспанға қарағайдың бүршігін лақтырып ойнайң ... ». Бұл суреттеу арқылы автордың балалық шағында өскен даласында жүріп жадында жатталған еркеліктері мен ойындарын көруге болады. Одан әрі кешкі ауылдың тынысы суреттеледі. «Шаршау дегенді білмейтіно, қызли - келіншектер соғыс жылынан кейінгі, бейбет өмірдің шуағына жылынып, сызылта ән салатын, тау арасынд жылтылдатып от жағыпа, әна шырқағанда, лаулағано жалын бақсыдай тілін жалаңдатып, күй шертіп тау-таста күңірентіпа тұрғандай әдемі сезілуші еді-ау. Біздер, балалар, күні бойы өгіз үйретіп, бұзау жаямыз. Үш уақыт сиыр сауғызамыз. Ымырт үйіріле алтыбақан құрған азаматтардың маңайында арпалысып, тиіп - қашып ұлардай шулап ойнап жүргеніміз ».

Объяснение:

Хз правильно ли....

karrel 4 года назад

Ответ:

Ат — ер қанаты» деп жеті қазынаның біріне балаған, «ат-аруақ» деп бір жүйрікті бүкіл ел, ауыл намысына санаған. Сондықтан ол жүйріктің егесі ат өзінің жеке меншігі болғанымен оны басқа жаққа сатуға құқы, қақысы болмаған. Ол — елдің аты, ел намысы сынға түсер айтулы аламанға бүкіл бір ру, бүкіл бір аймақ, өңір сол аттың тілеуін тілеп баратын болған. Бүкіл тілеулес ағайын күңіреніп аруақ шақырып сол аттың тілеуін тілеген. Атқа шапқан өрімтал балалар соңғы айналымда әр қайсысы өзінің ұраны болған баба атын шақырып шырылдағанда екі көздерінен жас парлап, келе жататын. Қазақтың бар тірлігі қанатты тұлпарлармен біте қайнасып келген. Қазіргі таңда қазекең жылқы жануарын «мінсең — көлік, жесең — ас» деп біліп, қадірін ұмыта бастағандай. Ал бәйге жарыстары, сәйгүлік ұстау байлардың ермегіне айналып барады…

Объяснение:

Вот=)

У тебя пока нет ни одного друга

Найти друзей